info
Nachtrust met Parkinson
De ziekte van Parkinson en uw nachtrust
Mensen met de ziekte van Parkinson kampen vaak met slaapstoornissen. Ze hebben moeite met in slaap vallen en in slaap blijven. Bovendien hebben ze last van stijve spieren en spiersamentrekkingen tijdens het slapen. Ze dromen vaak heel intens, kunnen opeens gaan slaapwandelen en worden regelmatig wakker met hoofdpijn. Sommige patiënten krijgen slaapapneu en ademen bepaalde periodes niet tijdens hun slaap. Het gevolg is vaak dat patiënten overdag extreem moe zijn en tegen slaapaanvallen vechten of juist langdurig slapen. Waardoor ze ’s nachts weer wakker liggen, heel hinderlijk en vermoeiend.
We verzamelden een aantal tips voor u om met slaapstoornissen om te gaan.
1. Stel een slaapschema op
Structuur en regelmaat zijn eerste stappen naar een betere nachtrust. Ga dus zoveel mogelijk op een vaste tijd naar bed en sta ook zoveel mogelijk op een vast tijdstip op.
2. Beweeg
Zorg voor voldoende lichaamsbeweging gedurende uw dag. Maak een ommetje, ga op de fiets naar de supermarkt, houd uw spieren soepel! Minimaal vijf keer
per week een
half uur bewegen is hiervoor essentieel. Maar forceer niks.
3. Geen opwekkende middelen
Vermijd cafeïne, nicotine en alcohol. Deze opwekkende middelen laten uw hart sneller kloppen en uw bloeddruk stijgen. Uw lichaam zal alert blijven zolang deze middelen zich in uw bloed bevinden.
4. Relax
Ontspan u voor het slapengaan. Vermijd afleidingen en activiteiten die uw hersenen stimuleren. Leg bijvoorbeeld uw telefoon, laptop of tablet weg ruim voor het slapengaan.
5. Slaap minstens tot zonsopgang
Niet het aantal uren dat u slaapt is belangrijk, maar of u zich uitgeslapen voelt. Toch is het aan te raden te slapen tot wanneer de zon opkomt. Hiermee stopt de aanmaak van melatonine, het slaaphormoon.
6. Lig niet te woelen
Ga niet in bed gefrustreerd liggen woelen en piekeren wanneer u de slaap niet kunt vatten. Ga er even uit voor een ommetje door het huis. Houd
uw omgeving wel zo donker mogelijk
(in verband met de aanmaak van melatonine) en vermijd uw telefoon, tablet en andere lichtgevende schermen.
7. Zorg voor een juiste temperatuur
Zorg ervoor dat uw slaapkamer de juiste temperatuur heeft. Wanneer uw lichaam de ideale lichaamstemperatuur niet kan bereiken, verstoort het uw nachtrust. De meest ideale temperatuur tijdens uw slaap is 18 graden.
8. Hulpmiddelen
Sommige mensen worden ’s nachts minder vaak wakker dankzij verduisterende gordijnen of het gebruik van oordopjes. Mocht u toch wakker worden ’s nachts, zorg dan voor hulpmiddelen waarmee u zich makkelijk in bed kunt omdraaien, zoals een papegaai, een bedbeugel of een in hoogte verstelbaar bed.
Raadpleeg uw arts
Komt u niet van uw slaapproblemen af? Raadpleeg dan uw arts. Hij of zij kan u ook het beste vertellen welke medicamenten u eventueel kunt gebruiken tegen de slaapstoornissen. Het is belangrijk dat u uw symptomen zo precies mogelijk omschrijft, zodat uw arts de geneesmiddelen zo goed mogelijk kan afstemmen. Ga dus nooit zelf experimenteren met medicijnen, maar laat u altijd uitgebreid voorlichten door een specialist.
Multiple System Atrophy (MSA) versus Parkinson: wat is het verschil
Hoe verloopt de ziekte van Parkinson
Ontwikkeling van de ziekte van Parkinson
De ziekte is progressief: klachten beginnen vaak geleidelijk, meestal aan een kant en nemen na verloop van tijd meestal toe, in volstrekt willekeurige volgorde. Vroege symptomen die achteraf al op Parkinson wezen, zijn een moe en zwak gevoel, moeite met schrijven (een kleiner en onduidelijker handschrift) , een trilling in de arm, een voet die opeens ‘op slot’ gaat.
De ontwikkeling van de ziekte – snelheid en symptomen – verschilt per persoon. Met de juiste behandeling, die door de jaren heen telkens wordt aangepast, zijn de klachten vaak redelijk te beheersen. Dat neemt niet weg dat de ziekte een grote impact heeft op het dagelijks leven.
De ziekte van Parkinson kan verschillende klachten veroorzaken:
- Uw bewegingen: trillen, stijfheid, schuifelen, wankelen, evenwicht verliezen/vallen, moeite met opstaan vanuit een stoel of bed, moeite met schrijven, minder gezichtsuitdrukking (masker).
- Uw stemming: depressief, somber, angstig, lusteloos, verward.
- Uw gedrag: vergeetachtig (Parkinsondementie), dingen horen of zien die er niet zijn (hallucineren), ongeremd eten, winkelen, gokken of seks.
- Uw lichaamsfuncties: verslikken, kwijlen, afvallen, verstopping, plasproblemen, erectiestoornissen, veel zweten, minder goed ruiken, duizeligheid, minder goed uit woorden kunnen komen.
- Uw slaap: overdag vaak duf, ’s nachts wakker liggen, onrust door krampen, rusteloze benen, moeilijk draaien.
ORALE DISFUNCTIE BIJ PARKINSON: SLIKPROBLEMEN EN KWIJLEN
Twee veel voorkomende en verontrustende problemen die zich kunnen ontwikkelen bij de ziekte van Parkinson (PD) zijn slikstoornissen en kwijlen. Ik wil je helpen deze problemen beter te begrijpen en te leren wat je kunt doen om ze te verbeteren - dus lees verder!
Bedankt aan Christine Sapienza, PhD, CCC-SLP en Bari Hoffman Ruddy, PhD, CCC-SLP voor het verstrekken van een deel van het onderstaande materiaal.
SLIKPROBLEMEN BIJ DE ZIEKTE VAN PARKINSON
Het slikken omvat een complexe reeks activiteiten die beginnen in de mond, doorgaan in de keelholte (of de keel) en eindigen in de slokdarm. Deze omvatten kauwen, de tong gebruiken om de bolus van voedsel naar de achterkant van de keel te verplaatsen en vervolgens de spieren coördineren die zowel het voedsel in de slokdarm stuwen als de luchtwegen of luchtpijp beschermen tegen voedselpenetratie. Slikstoornissen (ook wel dysfagie genoemd ) kunnen zowel als een motorisch als een niet-motorisch symptoom van PD worden beschouwd. Verlies van dopamine-neuronen in het substantia nigra-gebied van de hersenen kan de motorische disfunctie veroorzaken die slikken belemmert. Het verlies van neuronen in andere delen van de hersenen, zoals de cortex en de onderste hersenstam, kan echter ook invloed hebben op de algehele controle en coördinatie van slikken en kan worden gezien als eenniet-motorisch symptoom van PD .
Hoe weet je of jij of je geliefde moeite heeft met slikken?
Slikproblemen kunnen heel subtiel beginnen en in eerste instantie niet voor de hand liggen voor de persoon met PD of hun dierbaren. Er zijn tekenen om op te letten voordat slikmoeilijkheden duidelijk worden (bijv. Verslikken in voedsel). Enkele van de tekenen waar u op moet letten zijn:
- Langzaam tempo van eten - mensen met slikproblemen kunnen hun eten vertragen om hoesten of stikken te voorkomen
- Vermoeidheid tijdens het eten of verminderd genot van voedsel
- Een gevoel dat voedsel "in de keel blijft" plakken
- Hoesten of overmatig keelvrij maken tijdens het eten
- Moeilijkheden bij het slikken van pillen
- Onverklaarbaar gewichtsverlies - mensen met slikproblemen kunnen hun consumptie verminderen in een poging om te eten zonder te hoesten of te stikken
- Verandering in voedingsgewoonten - mensen met moeilijk slikken kunnen hun dieet aanpassen om voedsel te voorkomen dat problemen veroorzaakt. Dit is misschien geen bewuste keuze
- Diagnose van een longontsteking - dit kan worden veroorzaakt door aspiratie of het binnendringen van een vreemde stof (bijv. Voedsel) in de luchtwegen
Als u denkt dat er een slikprobleem is, is het belangrijk om hierover met uw arts te praten. Er zijn stappen die u kunt nemen om de situatie goed te beoordelen (dwz een slikevaluatie) en uw slikfunctie te verbeteren. Dit kan op zijn beurt het risico op verstikking verminderen, het eten aangenamer maken en de kans op ongewenst gewichtsverlies en / of andere ongemakken verminderen.
Wat is een slikevaluatie?
Als er vanwege de bovenstaande tekenen bezorgdheid bestaat over slikproblemen, kan uw arts een slikevaluatie aanbevelen, die kan worden uitgevoerd door een spraak- en taalpatholoog .
Er zijn twee manieren om iemands zwaluw te evalueren:
- Gemodificeerd onderzoek naar bariumslikken - Dit is de meest voorkomende test die wordt uitgevoerd. De persoon wordt gevraagd om verschillende consistenties van barium in te nemen en er worden bewegende röntgenfoto's gemaakt die de barium volgen als deze wordt ingeslikt. Deze röntgenvideo geeft de problematische gebieden van de zwaluw aan en helpt bij het bepalen van de juiste oefeningen om het probleem aan te pakken.
- Vezeloptische endoscopische evaluatie van slikken (FEES) is een ander type test dat kan worden uitgevoerd om slikken te evalueren. Tijdens deze procedure wordt een zeer dunne flexibele vezeloptische buis die is aangesloten op een camera en een lichtbron, door de neuspassage geleid. De buis gaat niet door de keel, maar zorgt ervoor dat slikken wordt waargenomen. Deze procedure is pijnloos en wordt door de meeste personen goed verdragen.
Wat kunt u doen als u problemen heeft met slikken?
In sommige gevallen varieert de slikfunctie als reactie op dopamine-medicatiedoses, net als andere aspecten van de motorische functie. Daarom, als slikken problematisch wordt, kan een toename van dopaminerge medicijnen worden geprobeerd. Zorg er daarnaast voor dat u een zwaluwevaluatie ondergaat wanneer u zich in de AAN-status bevindt.
Zelfs vóór een formeel slikonderzoek kunt u stappen ondernemen om de efficiëntie van uw slik te verhogen. Deze omvatten:
- Ga rechtop zitten tijdens al het eten en drinken, zelfs wanneer u pillen neemt
- Kantel het hoofd iets naar voren, niet naar achteren, terwijl u slikt
- Neem kleine hapjes voedsel, kauw grondig en voeg geen voedsel meer toe totdat alles van de eerste hap is ingeslikt
- Neem kleine slokjes vloeistof
- Concentreer je terwijl je het voedsel met de tong naar achteren in de mond beweegt
- “Dubbel slikken” (een tweede keer doorslikken) als het voedsel niet volledig naar beneden is gegaan met de eerste slik
- Soms kan het nemen van een slokje vloeistof tussen beten van voedsel helpen om het voedsel weg te spoelen
- Als eten erg vermoeiend is, probeer dan meerdere kleinere maaltijden overdag verspreid in plaats van drie grote maaltijden.
Slikoefeningen kunnen zeer nuttig zijn om uw slikken te verbeteren
Na een formele slikbeoordeling kunnen sliktherapiesessies voor u worden ontworpen, met oefeningen die zijn afgestemd op de specifieke delen van uw mond en keel die het slikprobleem veroorzaken. Sessies kunnen het beoefenen van compenserende slikstrategieën met verschillende soorten voedsel inhouden om de veiligheid en efficiëntie tijdens het slikken te maximaliseren.
Tijdens sliktherapie kunnen aanbevelingen zijn:
- Beste voedertechnieken
- Oefeningen om de mond- en keelspieren te versterken
- Compenserende technieken om te helpen bij veilig slikken
- Mond- en mondverzorgingstechnieken
- Passende voedselselectie en manieren om de voedseltextuur te wijzigen
- Veilige positioneringsstrategieën
- Patiënt / gezin onderwijs
Voedsel kiezen voor succesvol eten
Een deel van de formele sliktherapie zal zijn om geschikte voedselsuggesties te doen die u veilig kunt eten. Goede voedselkeuzes zijn onder meer:
- Voedingsmiddelen waarvoor geen krachtig kauwen nodig is. Vermijd droog en kruimelig voedsel.
- Matig getextureerde tarwebroodjes in plaats van zeer grove, nootachtige broden of zeer zachte, witte broden.
- Havermout, tarwekorrel of bevochtigde droge granen in plaats van grove, droge granen.
- Goed gekookte, malse kip / kalkoen, goed gekookte vis zonder botten, gehakt en gemalen vlees, in plaats van vezelig, taai vlees dat veel kauwen vereist.
- Zachte stoofschotels en gepocheerde of roerei
- Aardappelpuree of rijst, bevochtigd met jus of margarine, in plaats van wilde rijst of gefrituurde aardappelen.
- Zachte, gekookte pasta-ellebogen, in plaats van lange spaghetti.
- Zachte, goed gekookte groenten, gesneden of geroomd, in plaats van rauwe groenten of groenten met een harde textuur.
- Gepureerde of gepureerde vruchten, vruchtensappen en fruitsauzen, in plaats van vruchten met zaden of harde buitenste schil. Vermijd noten, zaden of kokosnoot.
- Vla, yoghurt, ijs of andere zachte desserts
KWIJLEN & PARKINSON
Slechte controle van speeksel staat bekend als sialorroe . Dit probleem kan mild zijn en resulteren in een eenvoudig probleem, zoals een nat kussen in de ochtend. In sommige gevallen kan het probleem echter ernstig zijn en overmatig kwijlen veroorzaken. Kwijlen is niet alleen een ergernis, maar kan ook leiden tot aanzienlijke schaamte en sociaal isolement.
Mensen met PD hebben problemen met het beheersen van speeksel omdat de spieren van de mondholte, het gezicht en de nek mogelijk minder controle hebben dan normaal en er kan een vertraging optreden in het vermogen van de persoon om een slik te veroorzaken. Soms is er overtollig speeksel in de mond omdat slikken minder frequent is, vanwege de algemene traagheid die gepaard gaat met PD.
Oplossingen voor kwijlen
Anticholinerge medicijnen zoals glycopyrrolaat en scopolamine kunnen een droge mond veroorzaken en kunnen nuttig zijn om kwijlen tegen te gaan. Helaas kunnen deze medicijnen, omdat ze in de bloedbaan terechtkomen, ook effecten in andere delen van het lichaam veroorzaken, zoals urineretentie, constipatie en wazig zien. Scopolamine kan ook cognitieve bijwerkingen zoals slaperigheid en verwarring veroorzaken. Daarom moeten deze medicijnen met voorzichtigheid worden gebruikt. Sommige artsen schrijven voor dat oogdruppels atropine (een ander anticholinerge medicijn) onder de tong worden geplaatst om kwijlen te beheersen. Deze methode is bedoeld om de anti-cholinerge effecten meer lokaal te leveren, waardoor de anti-cholinerge bijwerkingen in andere delen van het lichaam worden voorkomen. Echter,
Injecties met botulinumtoxine in de speekselklieren kunnen de productie van speeksel verminderen en daardoor kwijlen verminderen. Ze zijn een veelgebruikte en effectieve methode geworden om speeksel te beheersen met minimale bijwerkingen.
Er zijn drie sets speekselklieren: de parotisklieren (in de wang), de sublinguale klieren (onder de tong) en de submandibulaire klieren (onder de kaak). Parotisinjecties zijn de meest eenvoudige en kunnen door de meeste artsen van de bewegingsstoornis worden uitgevoerd tijdens een routine kantoorbezoek. Als deze injecties echter niet voldoende zijn om het kwijlen te beheersen, zou de volgende stap zijn om botulinetoxine-injecties van de sublinguale en / of submandibulaire speekselklieren te proberen. Dit is een meer gespecialiseerde procedure en kan een bezoek aan een KNO-arts vereisen.
Het is belangrijk op te merken dat botulinumtoxine niet alleen de speekselproductie vermindert, maar ook de spieren verzwakt, inclusief de slikspieren. Botulinetoxine-injecties zijn daarom geen behandeling voor slikstoornissen en kunnen in feite slikstoornissen veroorzaken. De parotis in de wang is ver genoeg verwijderd van de slikspieren, zodat stoornissen van slikken meestal geen bijwerking zijn, hoewel dit in zeldzame gevallen kan zijn. Sublinguale en submandibulaire speekselklieren bevinden zich in de buurt van de slikspieren en injecties van deze speekselklieren hebben daarom een hoger risico op slikstoornissen. Daarom mag alleen iemand die specifiek in deze injecties is getraind deze uitvoeren.
Tips en afhaalmaaltijden
- Slikstoornissen en kwijlen zijn twee veel voorkomende symptomen van orale disfunctie bij de ziekte van Parkinson.
- Subtiele tekenen van slikstoornissen kunnen langzaam eten, hoesten met eten en gewichtsverlies zijn.
- Als slikstoornissen worden vermoed, kan een slikevaluatie aangeven wat het probleem is en sliktherapie kan dit helpen verbeteren.
- Kwijlen kan worden geholpen door orale medicijnen of injecties met Botulinum-toxine, maar moet voorzichtig worden gebruikt om geen slikproblemen te veroorzaken.
- Lijd niet stil of wacht tot het probleem erg geavanceerd is voordat u hulp zoekt. Neem contact op met uw arts zodra u problemen of mogelijke problemen opmerkt, zodat proactieve maatregelen kunnen worden genomen om de gevolgen van slikproblemen of kwijlen te verminderen en om u veilig en comfortabel te houden.
Wat te doen als iemand voedsel in zijn keel heeft gestoken
Het proces van het doorslikken van voedsel omvat een aantal onvrijwillige spierbewegingen . Meestal voorkomen deze spierbewegingen dat voedsel in de keel blijft steken.
Eerst duwt de tong voedsel naar de achterkant van de keel. Dit is waar de openingen van de slokdarm (voedselpijp) en luchtpijp zich bevinden. Terwijl een persoon slikt, sluit een klep van kraakbeen, de epiglottis, de luchtpijp af. Dit stopt tijdelijk met ademen en voorkomt dat voedsel de luchtwegen binnendringt.
Tegelijkertijd ontspant een spier, de bovenste slokdarmsfincter, waardoor voedsel in de slokdarm kan komen.
Soms kan voedsel vast komen te zitten in de slokdarm, waardoor een ongemakkelijk gevoel in de keel of borst ontstaat. Op andere momenten sluit de epiglottis niet voldoende tijdens het slikken, waardoor voedsel de luchtwegen kan binnendringen. Dit kan leiden tot verstikking.
Beide soorten blokkades kunnen pijn en ongemak veroorzaken. Een verstopping in de luchtpijp kan echter een medisch noodgeval zijn. Blijf lezen om te leren wat te doen als voedsel vast komt te zitten in de keel.
Hoe weet je of het een noodgeval is?
Wanneer voedsel de luchtpijp binnentreedt, kan dit de luchtwegen gedeeltelijk of volledig blokkeren.
Soms kan persistent of krachtig hoesten het voedsel losmaken. Op andere momenten kan een verstopping in de luchtpijp of voicebox leiden tot verstikking.
Verstikking verwijst naar ademhalingsproblemen als gevolg van acute obstructie van de luchtwegen. Een persoon die stikt, kan niet voldoende lucht inademen of uitademen om te hoesten.
De volgende symptomen kunnen erop duiden dat een persoon stikt:
- stil hoesten of kokhalzen
- piepende ademhaling
- de keel vasthoudend
- een onvermogen om te spreken of te ademen
- een blauwe tint op de huid, cyanose genoemd
Iemand die niet kan praten, hoesten of ademen, kan de Heimlich-manoeuvre nodig hebben. Deze procedure, ook bekend als abdominale stoten, omvat het krachtig uitoefenen van druk op de buik om een verstopping in de luchtpijp te verwijderen.
De Heimlich-manoeuvre
De Heimlich-manoeuvre is alleen vereist in noodsituaties. Een persoon mag de Heimlich-manoeuvre alleen uitvoeren bij iemand die stikt.
De procedure is niet geschikt voor kinderen jonger dan 1 jaar of vrouwen in de late stadia van de zwangerschap. Deze mensen kunnen verschillende variaties van de manoeuvre vereisen.
Het American College of Emergency Physicians geeft enkele instructies voor het uitvoeren van de Heimlich-manoeuvre. Voordat het wordt uitgevoerd op iemand die bij bewustzijn is, moet een persoon bevestigen dat de andere persoon stikt door te vragen: "Ben je aan het stikken?"
Ga alleen door met de manoeuvre als de persoon ja knikt en niet lijkt te spreken, hoesten of voor zichzelf ademen.
Om de Heimlich-manoeuvre uit te voeren:
- Stap 1: Ga achter de persoon staan en bereik beide armen om hun middel.
- Stap 2: Klem een vuist vast en plaats deze zo dat deze boven de navel van de persoon en onder zijn ribbenkast is.
- Stap 3: Pak de gebalde vuist met de andere hand vast.
- Stap 4: Steek de gebalde vuist snel achteruit en omhoog onder hun ribbenkast. Doe dit 6-10 keer snel achter elkaar.
- Stap 5: Blijf buikstoten uitvoeren totdat het obstakel uit de luchtwegen verdwijnt of totdat de hulpdiensten arriveren.
- Stap 6: Zorg ervoor dat de persoon zo snel mogelijk medische hulp krijgt, zelfs als hij niet meer stikt.
Als de persoon stopt met ademen en niet meer reageert, moeten ze cardiopulmonale reanimatie (CPR) krijgen.
Een persoon die alleen is tijdens het stikken, moet mogelijk de Heimlich-manoeuvre op zichzelf uitvoeren. Als er een stoel beschikbaar is, kunnen ze tijdens het manoeuvreren over de rugleuning van de stoel leunen. Dit zou moeten helpen om blokkades uit de luchtwegen te verwijderen.
Verwijderen van voedselobstructies
Tenzij iemand stikt, is voedsel dat in de keel blijft steken niet altijd een groot medisch noodgeval. Als de persoon niet stikt, kan hard hoesten helpen voedsel uit de keel te krijgen.
Soms treedt de obstructie op in de slokdarm. Dit wordt een voedselbolusimpact (FBI) genoemd. Hoewel ongemakkelijk, vinden medische professionals een slokdarm-FBI niet zo belangrijk als een medisch noodgeval als verstikking.
Mensen met voedsel dat vastzit in de slokdarm, kunnen de volgende tips proberen om het te helpen los te maken:
- Slikken van vloeistoffen of zacht voedsel : dit kan helpen het voedsel te smeren of naar beneden te duwen.
- Bruistabletten innemen : deze vrij verkrijgbare tabletten veroorzaken de vorming van koolstofdioxidegas, wat voedselblokkades helpt verlichten door ze naar beneden te duwen.
- Koolzuurhoudende dranken drinken : deze kunnen op dezelfde manier werken als bruistabletten.
- Simethicone gebruiken : dit medicijn helpt gasbellen samen te brengen in een grotere dichtheid. Dit veroorzaakt druk in de slokdarm die voedselblokkades kan helpen oplossen.
Oorzaken en risicofactoren voor verstikking
In 2015 stierven meer dan 5.000 mensen door verstikking.
Verstikking kan invloed hebben op mensen van elke leeftijd. Het komt echter vaker voor bij kinderen van 0–3 jaar en bij volwassenen ouder dan 60 jaar.
Verstikking is de vierde hoofdoorzaak van accidentele dood.
Verstikking bij kinderen
Verstikking is de belangrijkste oorzaak van kindersterfte en de vierde belangrijkste doodsoorzaak bij kleuters.
Kinderen stikken meestal in voedsel, munten, ballonnen en klein speelgoed.
Verstikking bij oudere volwassenen
Oudere mensen produceren minder speeksel, wat het voor hen moeilijk maakt om voedsel naar de achterkant van hun mond te verplaatsen als ze slikken.
Bepaalde aandoeningen die vaker voorkomen op oudere leeftijd kunnen ook het risico op verstikking vergroten. Voorbeelden hiervan zijn dementie en de ziekte van Parkinson .
Dysfagie en verstikking
Sommige mensen ervaren dysfagie , wat de medische term is voor slikproblemen. Dysfagie kan het risico op verstikking vergroten.
Bepaalde spieraandoeningen en zenuwstelselaandoeningen die de bij slikken betrokken zenuwen beïnvloeden, kunnen dysfagie veroorzaken. Voorbeelden van aandoeningen die dysfagie kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
Dysfagie kan ook ontstaan na het oplopen van een verwonding aan de slokdarm.
Wanneer een arts bezoeken?
Een persoon moet een afspraak maken met zijn arts als hij vaak een of meer van de volgende situaties ervaart:
- Moeite met slikken
- voedsel vast in de luchtpijp
- voedselblokkades in de slokdarm
Artsen die slikstoornissen behandelen, gebruiken diagnostische tests om de verschillende stadia van het slikproces te onderzoeken. Deze tests kunnen omvatten:
- Flexibele endoscopische evaluatie van slikken met sensorische testen : deze techniek maakt gebruik van een endoscoop om de slikmechanismen in de mond en keel te bekijken. Artsen onderzoeken hoe de mechanismen reageren op verschillende stimuli, zoals voedsel, vloeistoffen en luchtwolkjes.
- Video fluoroscopische zwaluwstudie : deze maakt gebruik van real-time röntgenfoto's van een persoon tijdens het slikken. Dit helpt artsen problemen in verschillende stadia van het slikproces te identificeren.
Op basis van de resultaten van deze diagnostische tests kan een arts bepaalde strategieën aanbevelen om de veiligheid bij het slikken te verbeteren. Enkele voorbeelden zijn :
- veranderingen aanbrengen in de grootte en textuur van voedsel
- tijdens het eten veranderingen aanbrengen in hoofd- en nekpositie
- gedragsmatige manoeuvres proberen bij het slikken, zoals het in de kin stoppen
- medische of chirurgische ingrepen proberen
Preventie tips
De volgende tips kunnen helpen voorkomen dat voedselobstructies zich ontwikkelen in de slokdarm en luchtpijp:
- kleinere hapjes eten
- kauwen voedsel langzaam en grondig alvorens te slikken
- niet te veel alcohol drinken voor of tijdens de maaltijd
- niet eten "onderweg"
In tegenstelling tot volwassenen, die voornamelijk in voedsel stikken, kunnen kinderen ook stikken in speelgoed of kleine voorwerpen. De volgende tips kunnen verstikking bij kinderen helpen voorkomen:
- kleine voorwerpen buiten bereik van kinderen houden
- toezicht houden op jonge kinderen wanneer ze eten of spelen
- ervoor te zorgen dat kinderen rechtop zitten om te eten
- voedsel in kleine stukjes hakken voordat je het aan kinderen geeft
- kinderen aanmoedigen om langzaam en grondig op voedsel te kauwen
Ook moeten mensen vermijden om de volgende voedingsmiddelen aan kinderen jonger dan 3-4 jaar te geven :
- klein, hard voedsel, zoals noten, gedroogd fruit en harde snoepjes
- glad voedsel, zoals druiven, hotdogs en grote stukken vlees
- plakkerig voedsel, zoals taffy, gummy snoepjes en marshmallows
- notenpasta van een lepel of vinger
Samenvatting
Voedselobstructies kunnen zich soms in de slokdarm of luchtpijp ontwikkelen. Voedselblokkades in de slokdarm zijn over het algemeen geen groot medisch noodgeval.
Voedselblokkades in de luchtpijp kunnen echter leiden tot verstikking. Mensen die stikken, hebben noodbehandeling nodig.
De Heimlich-manoeuvre, ook bekend als abdominale stoten, is een EHBO-methode die mensen kunnen gebruiken om blokkades uit de luchtpijp van een persoon te verwijderen. Het is echter niet geschikt voor gebruik bij kinderen jonger dan 1 jaar en zwaar zwangere vrouwen.
Mensen die vaak moeite hebben met slikken, moeten hun arts raadplegen. Ze kunnen mogelijk de oorzaak van de slikproblemen vaststellen. Ze kunnen ook tips en technieken bieden om de veiligheid bij het slikken te verbeteren.
Meest recente commentaren